Sprawdź, czy masz lęk społeczny – test Leibowitza

Sprawdź, czy masz lęk społeczny – test Leibowitza

Test na fobię społeczną, opracowany przez amerykańskiego psychiatrę Michaela Liebowitza, pozwala ocenić nasilenie objawów lęku przed różnymi sytuacjami społecznymi oraz wpływ tych symptomów na codzienne funkcjonowanie. Test na aspołeczność zawiera 24 pytania i możesz wykonać go online za darmo. Wynik testu na fobię społeczną nie jest jednak jednoznaczny z diagnozą. Jeśli zmagasz się z lękiem społecznym, zaufaj doświadczonemu psychoterapeucie.

Unikasz spotkań towarzyskich i jadania posiłków w miejscach publicznych? Czujesz lęk na samą myśl o spotkaniu i rozmowach z osobami, których nie znasz? Nie lubisz być w centrum uwagi i masz problem z wystąpieniami publicznymi? Sprawdź, czy masz lęk społeczny i jak bardzo objawy tego lęku wpływają na jakość Twojego życia.

Wystarczy, że samodzielnie wykonasz test na fobię społeczną, autorstwa Michaela Liebowitza. amerykańskiego lekarza psychiatry, aby sprawdzić, czy potrzebujesz wsparcia specjalisty.

Jak wygląda test na fobię społeczną?

Test na fobię społeczną składa się z 24 pozycji, które odnoszą się do różnych sytuacji, związanych z ekspozycją społeczną – w życiu prywatnym, zawodowym i towarzyskim. Każdą sytuację musisz ocenićna dwóch oddzielnych skalach Likerta, które mierzą natężenie lęku i unikania. W tym celu odpowiadasz na dwa pytania:

  • Jak mocno doświadczam lęku lub strachu w tej sytuacji? Odpowiedzi to: brak (0 pkt.), łagodny (1 pkt), umiarkowany (2 pkt.), silny (3 pkt.),
  • Jak bardzo jestem skłonny unikać zaistnienia takiej sytuacji? Odpowiedzi to: nigdy (0 pkt.), niekiedy (1 pkt), często (2 pkt.) oraz zawsze (3).

Wystarczy zsumować punkty, przypisane każdej odpowiedzi, aby zapoznać się z wynikiem testu:

  • 0-54 pkt. – brak fobii społecznej,
  • 55-65 pkt. – łagodna fobia społeczna,
  • 66-80 pkt. – umiarkowana fobia społeczna,
  • 81-95 pkt. – nasilona fobia społeczna,
  • 96 pkt. i więcej – bardzo nasilona fobia społeczna.

Pytania w teście Liebowitza

Chcesz przygotować się wstępnie do rozwiązania testu na fobię społeczną? Poznaj 24 zagadnienia, które pozwolą Ci sprawdzić, czy masz problem z sytuacjami społecznymi.

Test Liebowitza – pytania:

  • rozmawianie przez telefon przy innych,
  • bycie w małej grupie osób,
  • jedzenie w miejscu publicznym,
  • picie z innymi w miejscu publicznym,
  • rozmawianie ze zwierzchnikiem, kimś ważnym,
  • wygłaszanie mowy, bycie aktywnym przed dowolną publicznością,
  • wyjście na imprezę, spotkanie towarzyskie,
  • praca, gdy jesteś obserwowany,
  • pisanie, gdy jesteś obserwowany,
  • dzwonienie do osoby, której nie znasz dobrze,
  • rozmawianie z ludźmi, których nie znasz dobrze,
  • spotykanie nieznajomych osób,
  • korzystanie z publicznego WC,
  • wchodzenie do pomieszczenia, gdzie inni już siedzą,
  • bycie w centrum zainteresowania,
  • przemawianie na spotkaniu,
  • wykonywanie jakiegoś testu wiedzy lub umiejętności,
  • spieranie się z osobą, której nie znasz dobrze,
  • patrzenie w oczy ludziom, których nie znasz,
  • wygłaszanie przygotowanego wykładu lub raportu przed grupą osób,
  • podrywanie kogoś,
  • reklamowanie towaru w sklepie,
  • urządzanie przyjęcia,
  • opieranie się natrętnemu sprzedawcy.

Samoocena jest pierwszym krokiem do zwrócenia się o pomoc, jeśli wyniki testu Liebowitza Cię niepokoją. Dowiedz się, czym jest fobia społeczna, jakie są jej objawy, przyczyny i sposoby leczenia.

Co to jest fobia społeczna?

Fobia społeczna to jedno z najczęściej diagnozowanych zaburzeń psychicznych na świecie. Występuje u 7–9 procent ogółu społeczeństwa Nazywana nerwicą społeczną lub zaburzeniem lęku społecznego, fobia społeczna często mylona jest z nadmierną nieśmiałością. Zaburzenie z grupy nerwic wiąże się jednak przede wszystkim z odczuwaniem lęku wobec sytuacji społecznych, związanych z kontaktem z innymi ludźmi. Choroba ma charakter przewlekły, co może prowadzić do znacznego pogorszenia jakości życia, a nawet współwystępowania innych zaburzeń.

Pierwsze objawy fobii społecznej można zaobserwować z reguły w okresie dojrzewania, zwłaszcza między 17. a 30. rokiem życia. Za przyczyny tego zaburzenia uznaje się czynniki genetyczne, psychologiczne, społeczno-kulturowe i neurobiologiczne. Clark i Wells próbowali odkryć mechanizm funkcjonowania fobii społecznej, dzięki czemu stworzyli poznawczo-behawioralny model jej powstawania i utrwalania.

Do bezpośrednich przyczyn powstawania lęku zaliczyli:

  • błędne wyobrażenie o sobie w oczach innych ludzi,
  • wybór negatywnej interpretacji zdarzeń, nawet gdy można ocenić je neutralnie lub pozytywnie,
  • wybiórczą koncentrację uwagi na domniemanym zagrożeniu,
  • przekonanie, że wymagania innych są wyższe niż nasze możliwości, wskutek czego niemożliwe jest zdobycie ich aprobaty,
  • przypisywanie zbyt dużej mocy sprawczej ocenom innych.

Powstały w ten sposób lęk utrwalają:

  • koncentracja na obserwacji własnych reakcji somatycznych (rumieńce, jąkanie się itp.) oraz wyciąganiu negatywnych dla siebie wniosków,
  • działania zabezpieczające, w tym: unikanie sytuacji społecznych, cenzurowanie swoich wypowiedzi, unikanie kontaktu wzrokowego, co uniemożliwia zmianę opinii o sobie, a jednocześnie może powodować wrażenie u innych, że osoba z fobią jest nieprzyjazna,
  • analiza byłych i spodziewanych sytuacji społecznych – szczegółowa, ale selektywna, oparta na negatywach.

Objawy fobii społecznej

Obok uporczywego lęku, usilnego unikania sytuacji społecznych oraz cierpienia, spowodowanego wpływem fobii społecznej na kontakty z innymi ludźmi, do głównych objawów tego zaburzenia należą zachodzące w organizmie zmiany somatyczne, pojawiające się w reakcji na ekspozycję społeczną.

Objawy somatyczne fobii społecznej to najczęściej:

  • przyspieszone bicia serca, kołatanie serca,
  • rumieńce, drżenie rąk i mięśni,
  • nadmierna potliwość,
  • duszności i nudności,
  • szum w uszach,
  • zaburzenia mowy,
  • zawroty głowy.

Załatwianie codziennych spraw może okazać się dla osób cierpiących na fobię społeczną prawdziwą torturą. Jak zatem wygląda leczenie lęku społecznego? Poznań to jeden z najprężniej rozwijających się ośrodków, gdzie doświadczeni eksperci prowadzą terapie poznawczo-behawioralne, wyróżniające się największą skutecznością w leczeniu nerwicy społecznej. Psychoterapia wspomagana jest zwykle środkami farmakologicznymi, głównie lekami przeciwdepresyjnymi.

Na czym polega leczenie lęku społecznego?

Leczenie lęku społecznego swoją skuteczność zawdzięcza wspomnianemu wcześniej modelowi fobii społecznej Clarka i Wellsa. Na podstawie tego modelu opracowana została bowiem terapia poznawczo-behawioralna, stosowana w gabinetach i centrach psychologicznych, na którą składają się:

  • stopniowa konfrontacja z sytuacją, która wywołuje lęk,
  • desensytyzacja – nauka swobodnej reakcji na sytuację społeczną,
  • techniki relaksacyjne,
  • zmiana przekonań, czyli restrukturyzacja poznawcza,
  • rozpoznanie mechanizmów lękowych,
  • zmiana zachowań zabezpieczających,
  • zmiana zniekształconych wyobrażeń na swój temat, a także odejście od koncentrowania się na sobie,
  • modyfikacja przekonań, które dotyczą negatywnych skutków zachowania się,
  • zmiana nawyku rozpamiętywania negatywnych doświadczeń,
  • zakończenie terapii.

Głównym celem psychoterapii jest przygotowanie pacjenta do samodzielnego radzenia sobie z lękami w przyszłości. Pierwszym krokiem do otrzymania pomocy jest uświadomienie sobie problemu. Ogromnym wsparciem może okazać się test na aspołeczność Liebowitza. Dzięki niemu zdołasz nazwać rodzaje lękotwórczych interakcji społecznych, a także poznasz stopień nasilenia oraz unikania fobii społecznej (w przybliżeniu). Skala lęku społecznego bywa używana również w celu oceny skuteczności leczenia.

Test na fobię społeczną warto skonsultować z doświadczonym psychoterapeutą, który poprowadzi Cię krok po kroku przez proces leczenia.